Crosstraining

Vol goede moed en voornemens had ik vrijdag in de koffer een speciaal plaatsje voor mijn sloefen gereserveerd. Met z'n vieren vertrokken we richting Nederland voor een weekendje Center Parcs. We hadden er afgesproken met Koen, Krist, Bas en Wies.

In mijn trainingagenda stond voor zaterdag een LSD en voor zondag een kortere D1. Twee dingen had ik echter over het hoofd gezien, namelijk het feit dat zo'n park de ravotplaats bij uitstek is voor de kleinsten onder ons en dat een gezellig etentje met lekkere wijn - lees té lekkere wijn - waarschijnlijk op de lijst van de hoofdzonden van de loper staat.
Vier vol(?)wassenen en vier kleine mensen met energie voor tien. Wij het sub-tropischzwemparadijs binnen. Bleek na het omkleden dat er drie van die eerste categorie niet zo'n affiniteit hebben met water, dit om de meest uiteenlopende redenen. Nu mag je driemaal raden wie er met de kleine mensjes minstens dertig maal de wildwaterbaan, dit is zeker niet overdreven, een twintigtal keer de grote schuifaf, X-aantal keer de steile helling, en ontelbare keren zwier-me-eens-rond heeft doorstaan. Inderdaad. Hierbij een kleine randbedenking: de babysitters van vandaag worden teveel betaald in verhouding tot hun geleverde prestaties.
De tijd was op en de kracht en moed om nog een LSD-loop te doen was er ook niet meer. Maar zo streng een schema is, zo flexibel moet de interpreet zijn. LSD een dagje verschuiven en vandaag beschouwen als een vette crosstraining. Ik voelde me totaal niet schuldig. Dit zou 's anderendaags wel een beetje anders zijn. Na een supergezellige avond werd me 's morgens de rekening gepresenteerd, eentje van het overhangende type. Ik heb mezelf nog proberen te reanimeren maar het mocht niet zijn. Dan me maar terug laten overhalen om waterbabysit te spelen en zo was ik tegen de avond aan terug bij de levenden, moe maar voldaan.
In mijn traininglog staat er op vorig weekend in het groot en in het rood: crosstraining.