Lang, langer, te lang

• Start: zaterdag 18/11 9:38
• Weer: Bewolkt
• Temperatuur: 8° C dit is zeer koud, geloof me
  
• Afstand: 12.820 m
• Duur: 01:21:00
• Gem.snelheid: 9,50 Km/u
• Max.snelheid: 11,1 Km/u
• Gem.HF: 140 Bpm
• Max.HF: 156 Bpm
• Rust HF:
  
• Gewicht: 71,80 Kg
• Verbruik: 1105 Kcal
• Effect: 2,9 (zie verklarende tabel trainingseffecten)
• Nachtrust: 2,5

De titel heeft betrekking op twee onderdelen van deze post.
Het eerste onderdeel is de lengte van de loop, misschien niet zozeer de lengte maar vooral de duur ervan. Ik had er doelbewust voor gekozen om mijn tempo zo laag te houden dat ik niet boven de 140 bpm zou uitkomen (behalve tijdens de beklimming van drie heuvels). Dit resulteerde in een tempo waarbij een slak op rust geen problemen zou hebben om mijn loopmaatje te worden. Als ik zo langzaam ga lopen verandert mijn loophouding, wat op zijn beurt gevolgen heeft voor de knoken, wel bepaald die van de heupen. Nu weet ik niet of het echt aan het tempo te wijten is dan wel aan mijn relatief nieuwe Saucony's, ik zal het proefondervindelijk moeten vaststellen. Alleszins, ik heb uit voorzorg een extra rustdagje ingelast.
Tot zover het loopwerk, op naar het serieuze gedeelte.

Dit gedeelte zou ik willen noemen: uit het oog uit het hart.
Na een tochtje van 1u20 kwam ik terug thuis. Eerst buiten nog wat aan de spieren gerokken, kwestie van 's anderendaags niet te gepeest te zijn. Klinkje vastgenomen, klinkje naar beneden, deurtje vast... Wat bleek: mijn lieftallige echtgenote Veerle was vergeten dat ik gaan lopen was (dat zeggen ze allemaal). Een uur heb ik, bij acht graden celcius, in mijn lopersplunje de kou moeten trotseren. Jullie weten dat dit in deze tijd van het jaar nog niet bestaat uit thermische lange onderbroeken ed.
Ik heb geprobeerd om kalm te blijven, je zou het voor minder op je heupen krijgen.