Hete stenen

Zalig! Ik had me een tijdje geleden door Veerle laten overhalen om dit weekend een ontspanningskuur te volgen. Niet te geloven, letterlijk, drie uren hebben ze onze lijven ononderbroken behandeld. Met zo van die hete stenen met hete olie, met de handen met hete olie, met zeezout uit de dode zee, wel 2 maskers - gelukkig hebben ze dat niet op de gevoelige plaat vastgelegd, hier zou ik niet zo goed zijn uitgekomen bij mijn nageslacht - behandeling met op maat samengestelde geuroliën, drukpuntmassage, champagne, enfin, het kon niet op. Ik hoef jullie er niet bij te vertellen dat na deze kuur het redelijk wat geduurd heeft vooraleer we van de hogere sferen waren nedergedaald. Voor herhaling vatbaar, ik zou zeggen na elke long run misschien?

Ik dan maar gewacht tot het donker werd en ijsregende om te gaan lopen, kwestie om niet de mooie natuur in een stralend zonnetje te hoeven zien. Deze laatste zin is hier opgenomen onder een vorm van censuur, waarom dat kan ik jullie niet vertellen, anders zou het niet aan censuur onderhevig zijn hé.

Bekering

Victorie!

Mijn goede daad voor 2006 is volbracht - op de valreep zal ik maar zeggen. Ik heb een volwaardig lid van de zetelatletiek bekeerd tot het lopersdom. Veerle heeft namelijk haar stoute loopschoenen (nadat ze die met kundig advies was gaan kopen natuurlijk) aangetrokken en is beginnen lopen met het schema van 0 tot 5 km van Vlaanderen Sportland (de podcast kan je gratis downloaden via de site van één). Ze maakt nog wat echte beginnersfouten, maar ik zwijg als vermoord.

Je kan niet geloven hoe fier ik ben. Maar ik moet het wel voorzichtig aanpakken. Ik mag niet te nieuwsgierig, niet te bemoederend, niet te controlerend, niet te ...



Je moet me wel één ding beloven: niet zeggen dat je het van mij weet hé!

Crosstraining

Vol goede moed en voornemens had ik vrijdag in de koffer een speciaal plaatsje voor mijn sloefen gereserveerd. Met z'n vieren vertrokken we richting Nederland voor een weekendje Center Parcs. We hadden er afgesproken met Koen, Krist, Bas en Wies.

In mijn trainingagenda stond voor zaterdag een LSD en voor zondag een kortere D1. Twee dingen had ik echter over het hoofd gezien, namelijk het feit dat zo'n park de ravotplaats bij uitstek is voor de kleinsten onder ons en dat een gezellig etentje met lekkere wijn - lees té lekkere wijn - waarschijnlijk op de lijst van de hoofdzonden van de loper staat.
Vier vol(?)wassenen en vier kleine mensen met energie voor tien. Wij het sub-tropischzwemparadijs binnen. Bleek na het omkleden dat er drie van die eerste categorie niet zo'n affiniteit hebben met water, dit om de meest uiteenlopende redenen. Nu mag je driemaal raden wie er met de kleine mensjes minstens dertig maal de wildwaterbaan, dit is zeker niet overdreven, een twintigtal keer de grote schuifaf, X-aantal keer de steile helling, en ontelbare keren zwier-me-eens-rond heeft doorstaan. Inderdaad. Hierbij een kleine randbedenking: de babysitters van vandaag worden teveel betaald in verhouding tot hun geleverde prestaties.
De tijd was op en de kracht en moed om nog een LSD-loop te doen was er ook niet meer. Maar zo streng een schema is, zo flexibel moet de interpreet zijn. LSD een dagje verschuiven en vandaag beschouwen als een vette crosstraining. Ik voelde me totaal niet schuldig. Dit zou 's anderendaags wel een beetje anders zijn. Na een supergezellige avond werd me 's morgens de rekening gepresenteerd, eentje van het overhangende type. Ik heb mezelf nog proberen te reanimeren maar het mocht niet zijn. Dan me maar terug laten overhalen om waterbabysit te spelen en zo was ik tegen de avond aan terug bij de levenden, moe maar voldaan.
In mijn traininglog staat er op vorig weekend in het groot en in het rood: crosstraining.

2 keren niks

die brave man ...

Het voorbije weekend en de eerste helft van deze week stonden volledig in het teken van "The Sint". De klein mannen hebben zich rot geamuseerd en geschrokken want hij was in hoogsteigen persoon ons een bezoekje komen brengen. Wout is ongelofelijk blij met zijn "Wonkie Tonkies" en Emma paradeert ganser dagen met haar prinsessenkleertjes. Ik moet "The Sint" voor volgend jaar vragen of hij voor deze laatste toch een beetje meer op de kwaliteit wilt letten. Hij moet niet al die gouden en zilveren sterretjes, die tussen de zetels en kleinste reetjes van ons parket liggen, opzuigen. Made in China is nog altijd geen synoniem van kwaliteit.

Ik was nochtans ook zeer zoet geweest, maar nee hoor ... (misschien toch maar beter tegen volgend jaar een fotootje uitknippen van de Garmin Forunner 305, kwestie van de juiste hint te geven)

Toen ik een tijdje geleden begon met bloggen had ik eigenlijk zonder veel nadenken of inspiratie mijn blog "janloopt" genoemd. Hiervan heb ik ondertussen al redelijk wat spijt. Alles was beter geweest: "jankruipt", "jansleeptzichvoort", "jandesteentjesteller", "slaksbestevriend", "hoehypnotiseerjejezelfin10kilometer". Geloof je me niet? Vraag het dan maar aan de plaatselijke bevolking die niet weet of ze moet lachen of huilen als ik voorbijkom.
Daarom heb ik besloten om mijn trainingsgegevens voorlopig niet meer te vermelden, wegens slaapverwekkend. Als ik aan mijn training voor de 20 km door Brussel begin zal ik dat terug beginnen doen. Wel zal ik de gelopen kilometers blijven aanpassen.

Natte groetjes