Rendez-vous

Het leven is een speeltuin ...

Wie ben ik dan om een kind z'n eerste echte date te ontzeggen, al is het rendez-vous in de binnenspeeltuin van Molenheide. Daar gaat mijn zoveelste training! Ze zullen me achteraf niet moeten verwijten dat ze een overmaatse dichtgeslibde papa hebben die niet meer kan volgen. Kiezen is verliezen! (niet in gewicht, wel te verstaan)

Laten we ons zoals kinderen in een speeltuin gedragen en onze aandacht scherp houden op wat die ons nog allemaal te bieden heeft ...

Lap

Ik ging er vandaag een eerste serieuze lap op geven! Dat was dan zonder rekening te houden met de ambitie van mijn teerbeminde. Ze staat namelijk op het punt om als internationale violiste door te breken.
Met plezier laat ik hiervoor de eerste afspraak met de loopschoentjes varen. Onze hele familie zal getuige zijn van de ongeëvenaarde fijnzinnige manier waarop ze de galante muziek van hét menuet van Boccherini de ether instuurt.
Met enige fierheid mag ik - zonder al te pocherig willen over te komen - toch wel zeggen dat ik haar naar deze confrontatie met de buitenwereld heb begeleid. Dagen-, soms ook nachtenlang hebben we gediscussieerd over vorm, inhoud, detail, présence ... Hopelijk mag de oogst overvloedig zijn. To be continued ... (tenzij er gelopen wordt natuurlijk)

Worstelen

Sinds mijn rookstop ergens half vorig jaar ben ik aan het worstelen met mezelf om me terug aan het lopen te krijgen. Eigenlijk even hard als ik heb moeten worstelen om onder het juk van de witbruine stokjes vandaan te komen.
Het lijkt alsof ik deze strijd nodig heb. Niets is minder waar, ik haat het.

Daarom heb ik vandaag op dat vlak enkele concrete - betekent dat niet "beton" in het Engels? - doelen gesteld. En avant, marche!

Ik mis hem al

We zijn nu al een paar keer samen gaan lopen, Wout op de fiets, ik er naast. Gisteren was ik nog een keertje alleen gegaan. Ik moet zeggen dat was toch lang niet zo interessant.

Ik ben terug aan het opbouwen, dit wil zeggen zeer langzame tempi. Als je dan zo van die ellenlange conversaties kan voeren met je zoon ben je verplicht om niet te snel te gaan, anders hou je het niet vol.
Ook moet je je gedachten kunnen bijhouden want er worden nogal wat verrassende vragen gesteld, zo in de aard van: wie heeft nu echt de wereld gemaakt, wie heeft het gedaan? Dan denk ik eventjes na en zeg hem dat hij dat beter aan Pakke kan vragen (= Opa, is bezeten door dit onderwerp en wat er nog allemaal bij hoort). Wout kennende pakt dat inderdaad geen verf en dan ben je toch vertrokken voor een kwartiertje of zo.

Alleszins, ik geniet ervan en ga morgen terug met hem lopen, voor zo lang hij nog met zijn langzame vader mee wil ...

Alles "kids"

Ik ben net terug van een toertje van een 40-tal minuten. Zalig was het. Het liep als een trein. Of het kwam door het niet volledig weg zijn van de conditie, of het kwam doordat er tussen Wout - die me met de fiets begeleidde - zijn getetter en mijn getetter geen speld meer tussen te krijgen was. Hierdoor kon ik btw ook niet te snel lopen omdat ik al mijn energie nodig had voor het gesprek! Enfin het was heerlijk. Step by step en we zullen wel zien waar we uitkomen.

Daarstraks had ik Wout nog een bergje op moeten duwen dat een beetje te stijl voor hem was. Ik vraag me af hoelang het nog zal duren vooraleer het andersom is ...

Yes

Korte update:

Een dikke twee maanden niet meer gelopen.
Reden: terug aan een verslaving toegegeven waarvan ik dacht dat ze verdwenen was. Intensieve tennis-interclub periode - we zijn met onze ploeg tot in de finale geraakt, maar helaas niet verder dan dat.
De 20 van Brussel heb ik niet gehaald, enerzijds door het bovenste punt en anderzijds omdat ik weeral een concert moest dirigeren. Dat is al de tweede keer dit jaar, ik ben zo toch al wat inschrijvingsgeld kwijtgeraakt.

Vandaag voor het eerst terug de sloefkes aantrekken en samen met Wout (op z'n fietsje natuurlijk) een halfuurtje proberen vol te maken. Ik hoop dat ik niet teveel van m'n conditie kwijt ben geraakt.

CU

Felicitaties

Vol bewondering heb ik de verhalen van de helden van het voorbije weekend gelezen. Wat voor de één een prachtig barbecueweekend zou worden, was voor de andere een ware beproeving.
Zelf heb ik zondag Interclub gespeeld met temperaturen die rond de 30° lagen, dit was geen lachertje om dit een uur of vier vol te houden. Maar het was uiteraard niets vergeleken met de prachtprestatie die de bloggers hebben neergezet. Hoedje af.

Ik zit nu al stilletjes te hopen dat het weer bij de 20K door Brussel geen roet in het eten komt gooien. Hout vasthouden, maar tot nu toe zit ik terug op schema, zelfs in combinatie met het tennissen wat niet altijd even gemakkelijk is.

Vandaag staat er een LSD op het programma, ik dacht laat ik dat combineren met wat heuvels om Brussel wat in de benen te krijgen. Nu heb ik op MapMyRun de twee niveaugrafieken eens vergeleken, wat blijkt: de training van vandaag overbrugt een paar keer een hoogteverschil van 25m terwijl dat in Brussel 75m bedraagt. Dat wordt leuk!
Tot binnenkort

Nog steeds in the running

Ik geef niet op, sinds januari word ik geplaagd door verstoppingen, ontstekingen enzovoort, enzovoort. Bij serieuze verhogingen van de rusthartslag - dan spreek ik over meer dan 20 slagen per minuut - kon ik de moed niet opbrengen om te gaan lopen.
Ik wil niet in detail treden, maar voor het aantal rollen wc-papier die ik de laatste maanden vol gesnotterd heb zou ik bij de fabrikanten een aanzienlijke kwantumkorting kunnen bedingen.
Hoe dan ook ik ben dus blijven lopen, ik heb wel afstand moeten nemen van enkele doelstellingen en ben gewoon terug begonnen met de conditie geleidelijk aan terug op te bouwen. Ik hoop dat ik de 20 door Brussel nog haal, zoals het er nu naar uitziet heb ik er vertrouwen in. Eind oktober staat ook nog Amsterdam (de 1e!) op het programma, maar niet koste wat kost.
Weet er trouwens iemand hoe lang op voorhand je het best kan inschrijven voor zulk een grootschalig evenement, zowel voor het evenement zelf als voor de logies? Ik ben dit jaar reeds twee keer te voorbarig geweest met inschrijven, zo wordt lopen toch een dure sport.

Tot binnenkort,

Jan

Nostalgie

• Soort training: LSD
• Start: donderdag 15/03 06:48
• Weer: Zon
• Temperatuur: -1° C
• Afstand: 10.020 m
• Duur: 01:01:52
• Gem.snelheid: 9,70 Km/u
• Max.snelheid: 10,6 Km/u
• Gem.HF: 136 Bpm
• Max.HF: 150 Bpm
• Rust HF:
• Gewicht: 73,60 Kg
• Verbruik: 529 Kcal
• Effect: 4,2 (zie verklarende tabel trainingseffecten)
• Nachtrust: 3

Ziezo. Voor het eerst sinds lang heb ik nog eens echt kunnen genieten van het lopen. Ik was zeer ontspannen en bijgevolg liep het soepel.

De natuur heeft me vandaag in een nostalgische sfeer gebracht. De rode opkomende zon, een beetje nevel, de landelijke taferelen met hertjes, hazen, eekhoorntjes - en nog zo van dat maar ik kan er geen naam op plakken - hebben me doen terugdenken aan de sfeer die er soms was rond Nieuwjaar, met van die getekende wenskaarten met wat van die glinsterende zilverkorrels erop.

Ik weet het, plastiek romantiek, maar het verwarmde mijn hartje tijdens deze toch koude ochtendloop.

Stof tot nadenken

Om nog eens terug te komen op het stofdeeltjesalarm van deze morgen: vanmiddag heb ik een professor van de Leuvense Universiteit horen verklaren dat het aantal fijnestofdeeltjes in de lucht dat wordt veroorzaakt door ons binnenlands verkeer maar een paar procenten uitmaakt van het totaal. Het aandeel van het verkeer in het buitenland is aanzienlijk groter en de grootste brok komt van buitenlandse industriegebieden. Een vermindering op een paar procenten lijkt me dan ook een druppel op een hete plaat.
Versta me niet verkeerd, ik ben absoluut niet tegen het feit dat we met z'n allen de eigen verantwoordelijkheid moeten opnemen. Maar het wordt eens tijd dat we ook moeten beseffen waar de beslissingen van deze aard moeten genomen worden. België en Vlaanderen en ... zijn niet meer dan een gehucht van een groter geheel. De "Hotshots" in Brussel verliezen stilaan hun glans.

Ik hoop alleen maar dat jullie niet bij die enkele duizenden zijn die vandaag op de bon geslingerd zijn.